naskarżyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}skarżyć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
naskarżyć — dk VIb, naskarżyćżę, naskarżyćżysz, naskarżyćskarż, naskarżyćżył «obwinić kogoś przed kimś» Naskarżyć ojcu na brata. naskarżyć się «skarżąc się długo, użalić się, nautyskiwać; spędzić jakiś czas na skargach, utyskiwaniach» Naskarżyć się na… … Słownik języka polskiego
skarżyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, skarżyćżę, skarżyćży {{/stl 8}}– naskarżyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} informować kogoś sprawującego opiekę, nadzór o czyimś przewinieniu; obwiniać kogoś przed kimś, donosić na kogoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
zapodać — dk I, zapodaćam, zapodaćasz, zapodaćają, zapodaćaj, zapodaćał, zapodaćany zapodawać ndk IX, zapodaćdaję, zapodaćdajesz, zapodaćwaj, zapodaćwał, zapodaćwany 1. pot. «powiedzieć, poinformować, zawiadomić, przedstawić; nagadać, naplotkować,… … Słownik języka polskiego
iść [pójść, lecieć, polecieć i in.] z gębą [językiem, jęzorem, ozorem] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} iść, pójść naskarżyć, donieść na kogoś; donosić, szybko powiadamiać kogoś o czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauważyła, że brat podkrada cukierki i poleciała z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
